Oor seesterre en troeteldiere

My ouma het altyd gesê, jy kan 'n boerbok tot by seewater lei, maar jy kan hom nie forseer om 'n seester te lek nie. Nee, ek’s self nie seker wat dit beteken nie, maar dit klink vreeslik insiggewend. As ek moet raai het dit iets te doen met Fanus.

Een goeie dag het ‘n Antie op ‘n buurplaas dit goed gedink om vir Ouma ‘n boerbok persent te gee. Ouma was gaande oor dié bok, Fanus, en die ding het haar soos ‘n hond orals heen gevolg. Maar ‘n boerbok is mos nou nie ‘n vreeslike skoon ding nie, so sy besluit toe om vir Fanus te “potty train”. Die idee was dat as Fanus in die verste hoek sy besigheid doen dan gee sy vir hom ‘n lekkerny. Behalwe, Fanus het begin dink dat elke keer as hy piepie, dan kry hy ‘n lekkerny... So, na ‘n week se “opleiding” het hy elke keer begin piepie as hy vir Ouma sien. Needless to say het Fanus toe nou maar afgetree as troeteldier en moes maar saam die koeie gaan wei.

Dis vir my eintlik weird – hoe het ons nou eintlik besluit sekere diere is troeteldiere? O wag, die antwoord is seker maklik: Mense wil mos alles in hulle verdomde monde steek!
“Kan mens dit braai? Kan mens dit tussen 2 snye brood pas? Kan mens dit geniet met ‘n lekker knoffel sousie?”

Ek sê julle nou, troeteldiere is diere wat nie lekker proe nie. Ek dink nie dit was per ongeluk nie. Ek dink die oermense het waarskynlik alles eers probeer eet. “So, hoe proe daai ding wat so aanhoudend blaf?”
“Nee fok my ou, dis moer sleg.”
“Oukei, kom ons vang een, noem hom Flaffie, vryf sy magie en trek mens klere vir hom aan.”

Ek is so nuuskierig oor die ou wat eerste alles geëet het. Wat het mense alles geëet? Skoenlappers? Bye? “Nee, hy’s lekker soet, maar hy brand so bietjie soos 'n chillie.”
En wie’t gevolunteer om eerste iets te eet? “Toe Frikkie! Dis jou beurt! Eet die volgende ding wat uit daai hoender se hol uit kom...”

Ek dink ons drink ook net melk omdat ‘n boer se vrou hom een dag gevang het met die koei se boobs speel. Toe moes hy vinnig ‘n storie opmaak. “Nee, ek... uhm, melk net vir Bessie, Magriet. Ek wil net proe hoe die wit goed proe!” En nou drink ons melk oor één ou perverse afwykings gehad het. En om dit erger te maak het iemand eenkeer hulle melk in ‘n vat vergeet, ‘n jaar later weer daarop afgekom en nog steeds besluit om dit te proe ondanks die reuk!? Ek gaan nou nie nee dankie sê vir kaas nie; kaas is nommer een. But still. What were you thinking? “Die melk is so oud dis al solied. Kom ons eet dit...”

Ons eet selfs voëls. Ek kan nie glo dat ons voëls eet nie. Hoe het dit begin? Frikkie die Grotman het vir sy vrind Gert die Grotman gesê “Sien jy daai ding wat daar doer bo vlieg vlieg? Ek wil dit in my mond sit. Ja, dit lyk omnomnom!''
“Maar Frikkie, daar is vere en goed op!”
“Moenie worry nie. Ek gaan hom skil en bietjie Buffalo Herbs & Spices oor strooi. Omnomnom!”
“Maar Frikkie, sê nou dit proe nie lekker nie?”
“Man, dan sal ek hom vang en in 'n hok sit en hy sal in my kombuis woon. En ek sal dat hy op ou nuus kak.”

Kyk ek kan nog verstaan hoekom hulle besluit het honde kan werk as troeteldiere. Hulle is nogal handig. Hulle kan jag en diewe pik en skape aanjaag en bly wees om jou te sien. Alles nuttige goed.
Maar ‘n kat? Watter nut het ‘n kat? “Maar Riaan, katte vang muise en ander plae!” Goed. Dis een nuttige doel, maar ‘n muis valletjie kan presies dieselfde werk doen. Sê my, kan ‘n kat ‘n bal vang en vir jou terugbring? Ek leef in vrees rondom katte, want een oomblik mag jy aan hom vat, of as jy gelukkig is sy ruggie vryf, maar vyf sekondes daarna draai die duiwel se ondier om en word jy viciously attack. For no apparent reason, doodeenvoudig maar net omdat hy ‘n asshole is en besluit het hy hou nie meer van jou nie. Ek het genoeg stres in my lewe. Ek hoef nie nog draai om my eie troeteldiere te loop uit vrees dat hulle my gaan aanval en sepsis of klem-in-die-kaak gaan gee nie.

Ek kan darem saamstem dat katte mooi en grasieus is, en die misterie maak hulle dalk interessant. Maar daar is mense wat haarlose katte aanhou... But why!? Kort dié mense brille!? Die arme ding lyk soos ‘n kaal 60-jarige antie wat Tik snuif vandat sy 3 jaar oud is! Nee, sies man!

Honde verstaan ons lewens. Honde weet van vroeg opstaan. Honde word saam jou wakker (of maak jou wakker om uit te gaan net voor die wekker afgaan). Nie soos katte wat 2 uur die oggend soos ‘n mal ding op en af in die huis hardloop nie. ‘n Hond sien jou af by die deur as jy werk toe gaan, en jy weet jou huis is veilig want jou hond gaan die skelms aan die boud byt as hulle iets probeer. (Tensy jy ‘n Labrador het. Labradors se tande is net vir versiering en om jou tuinslang te vernietig.) En jy weet as jy terugkom by die huis gaan hy jou inwag en histeries bly wees om jou te sien. (Wat jou nogal laat goed voel, veral as jy al soos 20 jaar getroud is en niemand anders is besonder bly om jou te sien nie.)
Katte? Katte voel ‘n fok of jy nou by die werk is of by die huis is. “Is daar kos?”
“Ja.”
“Whatever.”

Fine, ek kan aanvaar dat daar mense is wat ‘n goeie selfbeeld het, en nie ‘n troeteldier nodig het wat die grond aanbid waarop hulle loop nie. Kry vir jou ‘n kat. Jy besit nie ‘n kat nie, daar bly net een in jou huis. Maar wat ek nie kan verstaan nie is die weirdo’s wat slange aanhou as “troeteldiere”. Really? Daar is soveel fluffy, cuddly en oulike opsies, maar jy kies ‘n slang? ‘n Ding wat die emosionele omvang van ‘n klip het?
“So Frikkie, jy kan kies. Hierdie oulike wollerige puppie. Dis ‘n rescue. Kyk hoe bly is hy om jou te sien! Of hierdie koudbloedige, glibberige ding met die dooie, emosielose oë? Dis die teenoorgestelde van ‘n rescue. Dis ‘n attack.”
Kyk ek wil nou nie iets sê nie, maar as Frikkie ‘n slang kies, en ek was sy Ma, sou daar by my ‘n rooi lig of tien aangegaan het. Of ‘n spinnekop? But why, Larry? Meeste mense wil ‘n blik Doom leegmaak op die ding, en jy voel “Kyk my oulike troeteldier! Mister Bitey McPoison. Is hy nie net te oulik nie?”
Nee, Frikkie. Net nee.

Maar whatever makes you happy. Moet net nie wonder hoekom jy nie vriende het nie.

So, al wat ek eintlik wou sê is jy kan 'n boerbok tot by seewater lei, maar jy kan hom nie forseer om 'n seester te lek nie. En boerbokke is nie goeie troeteldiere nie.

©Riaan Palmer

Read More

Vakansie? Wat is dit?

Ek voel ons beweeg weer daai tyd van die jaar in. ‘n Tyd wat ek begin vrees vir ander mense se lewens. Want hierdie tyd van die jaar begin my geduld op ‘n skaal van 1 tot 10 trek by “fok jou”. Ek het soos dit is ‘n reputasie van “Die Skuins Bedonderde Een”, om en in die kantoor – waarskynlik na aanleiding van my taalgebruik en onvermoë om my gesigsuitdrukking en oë wat rol te beheer. Maar dit raak dalk nou bietjie erg, want iemand het vir my ‘n pamflet op my lessenaar gelos. Dit lees so: “What Are the Signs and Symptoms of Tourette's Syndrome?” Ek gaan blykbaar so tekere soos ‘n Pretoria-Noord-Hugo-se-Housewife dat die mense dink ek het Tourette’s. (Maar ek moet darem sê ek is baie trots op myself dat ek nog niemand fisies seergemaak het nie. Die HR departement is streng daarteen. Ek weet want ek het gaan vra.)

Maar dis darem nie heeltemal my skuld nie. Ek weet ek kan so klein bietjie van ‘n handvol raak as mense sukkel met basiese konsepte soos “Lees waddefok ek vir jou geskryf het...”, maar in my verdediging was ek baie lank gelede weg om net bietjie te chill. Vakansie? Kennie van darrie een meer nie. Die kollegas wat braaf genoeg is (of nie van beter weet nie of desperaat genoeg is om my vrae te vra) kry my telkemale in ‘n bondeltjie onder my lessenaar waar ek lê en snik en luister na dolfynklanke. Selfs die dokter het gesê ek het ‘n vakansie nodig. (Dis dalk nie relevant nie, maar ek noem myself mos deesdae “die dokter”.)

Die jaar was nou maar net een van dáái waar alles wat moontlik kon skeefloop, wel skeefgeloop het en selfs dit wat nie kon skeefloop nie, ook skeefgeloop het. Dit beteken dat elke keer dat ons net dink aan weggaan dan kugge-kugge my kredietkaart hier uit my beursie en fluister “wees net vir my fokken rustig”. Sug.

Sug.

Dis darem vreeslik as mens begin rondkyk hoeveel vakansies kos. En ek kan nie mooi verstaan hoekom dit is nie. Daar is mos kamp (wat ek in elk geval nie doen nie). Iemand gee vir jou ‘n oop stuk grond, ‘n kragpunt en bietjie water. Verder moet jy jou eie huis, kos, gereedskap, eetgerei en in sommige gevalle ‘troon’ saambring. Dan betaal jy maklik meer as R1000 per nag vir die stuk grond om soos ‘n hawelose te bly... As ek nou al ooit gehoor het van ‘n “money-making racket”...

Die ander opsie is natuurlik selfsorg eenhede. Klein 2 slaapkamer flats wat in die 60’s of 70’s gebou is waarin hulle 4-8 mense prop. As jy rond shop kan jy heel aanvaarbare pryse raakloop. Maar moet net nie te veel dink aan hoeveel mense al oop daai matras wat in 1973 gekoop is, geslaap het nie. Hoeveel kieme, weeluise, vlooie, siektes, sweet, bloed en ander goed wat jy nie in ordentlike geselskap noem nie, op daai matrasse lê en wag vir ‘n volgende slagoffer? Nie vir mense met hartkloppings of wat hipokondriese neigings het bedoel nie. 

Dit los jou natuurlik met hotelle. Bedoel vir die mense wat Duur Duitse Motors ry of iemand wat bereid is om ‘n vierde huislening uit te neem. Ek is nie seker presies hoekom is hotelle so duur nie, want kom ons wees nou maar eerlik met mekaar, dis niks anders as glorified bachelor flats nie.

Hotelle dring mos deesdae daarop aan om in plaas van ‘n gewone sleutel, ‘n “kredietkaart” vir jou te gee om in die kamer te kom. Hoekom? Nee ek weet nie, sê maar! Maar dié kaarte is mos so temperamenteel soos ‘n kaalvoet pregnant vrou tydens volmaan. Dink jy die deur gaan oopsluit met die eerste probeerslag? Uhm, nee. As jy gelukkig is, vat dit so sewe en ‘n driekwart swipes. As hy nie werk nie, moet jy terug pickle ontvangs toe om te gaan moan.

“Meneer, die kaart was seker binne ‘n radius van 12 en ‘n half meter van jou selfoon? Dit affekteer die magnetiese band...”

Wil nie dit hê nie!

Dan is daar die “koffie stasie” in die kamer. Eers sukkel jy om water in die ketel te kry. Die ketel pas nie onder die wasbak kraan nie, wat beteken jy moet die ketel by die bad se kraan volmaak. Geen opgevoede mens hoef óóit hulle ketel by ‘n bad se kraan vol te maak nie! It’s just wrong! En dan het jy vergeet om die bad-stort knop te druk. Die kraan is nog in “shower mode”, wat beteken jy maak die kraan oop net om vinnig ‘n koue stort te vang in jou pajamas. Fine. Eventually het jy water gekook en maak jy koffie in daai piepklein koppietjies wat vir Espresso bedoel is. Dan is daar net-net genoeg suiker vir een persoon, want dis mos die hotel se plig om jou suiker inname te kontroleer. (Voert-weg! Julle is nie my ma nie, as ek bietjie koffie by my suiker wil drink, sal ek!) Beweeg ons aan na sulke piepklein bakkietjie goeters waarin die melk kammakastig is. Ek sê nou vir julle, dáái goed is toordery, want maak nie saak hoeveel van die bakkies “melk” jy ingooi nie, die koffie word nie ligter van kleur nie. So, nou drink jy maar semi-swart koffie waarin jy die plastiek koekie, wat sedertdien die laat 90’s in die plastiek pakkie lê en wag, doop.

Een van die ander vreemde verskynsels in hotelle gebeur in die aand. Jy kom terug in die kamer en iemand het dit goedgedink om die hoekie van die lakens op die bed vir jou oop te vou... But why, Larry, why?! Van alles wat jy moontlik vir my kan doen om die lewe vir my makliker te maak, hoekom die hoek van die laken vir my oplig? (Wie slaap nog onder lakens!?) Dink hulle mense weet nie hoe dit werk nie?!

“Uhm, ek wil nou graag gaan slaap, maar ek weet nie hoe om onder die lakens te kom nie? Moet ek hier van die voetenent af inklim? O nee wag! Kyk daar is ‘n hoekie oopgevou! Aah! Nou maak dit sin! Ek moet dáár inklim!”

En as jy nou by ‘n baie fancy hotel is kry mos ‘n sjokolade op jou kussing voor slapenstyd. Dis nou iets waarmee ek kan saamleef. Maar soos die dae en nagte aanloop verander daai sjokolade mos... Die eerste aand is dit ‘n Sally Williams gedoop in dekadente maagdelike koei melksjokolade. Hier in die middel word dit sommer ‘n blokkie Cadbury’s sjokolade wat van ‘n slab afgebreek is. Hier aan die einde lyk dit soos ‘n “peanut bokdrol” waarvan die sjokolade afgesuig is... Laaste aand kry jy sommer niks. “Ons is klaar met jou...”

As jou tydjie klaar is, en jy weer jou goedjies inpak, dan strip jy mos daai hotelkamer van die notaboekie, coasters en skroewe in die koffietafel regdeur tot by die miniatuur sjampoe botteltjies en naaldwerk stelletjies. Dis nie asof sjampoe regtig duur is of dat jy ooit daai botteltjies gaan gebruik nie, maar jy pak vir hulle in want jy’t mos daarvoor betaal. Ons badkamer by die huis lyk amper soos ‘n Body Shop van dosyne en dosyne mini sjampoes, body lotions en showercaps oor meer as ‘n dekade bymekaargemaak. Because why? Because we can.

Dan daai “Do Not Disturb” bordjies wat mense aan die kamerdeure hang. Dit voel altyd vir my of mense adverteer wat hulle besig is om daar binne te doen... Maar niemand sê dit hardop nie.

Ek het daai fout gemaak die heel eerste keer toe ek en Die Ander Een in ‘n hotelkamer geslaap het. Dit was in Graaff-Reinet vir ‘n troue. Ons was brandarm en was groentjies wat hotelle aanbetref. Ek dag toe die aand, ek gaan sommer vir grênd wees, die “Do Not Disturb” bordjie buite hang. Sommer maar net. Ons bly mos nou in ‘n hotel, so jy maak soos mense maak in hotelle. Het ek al genoem dit was Graaff-Reinet? Dit was warm. Daar was geen lugversorger in die kamer. Ek en Die Ander Een suffer en lê naderhand bo-op die lakens geklee soos die dag wat ons gebore was, oop ketel. Wat ek nie besef het nie, was die een kant van die bordjie wat ek aan die deur gehang het, het gesê “Do Not Disturb”. Die ander kant? Jy weet dit dalk, maar ek het dit nie geweet nie. “Please Clean Room”.

6 uur daai volgende oggend bars die kamerdeur oop; die skoonmaker met haar stofsuier, emmers en ander supplies, gereed om die kamer skoon te maak. Ek kan net raai wat die arme siel alles gesien het, want teen die tyd wat ons heeltemal uit die slaap uit ontwaak het, was sy reeds weer by die deur uit, met net ‘n streep handdoeke, Handy Andy en mini sjampoes as teken dat sy daar binne was. Iewers in die Kaap is daar ‘n dame wat haar kinders mooi leer jy klop eers aan ‘n toe deur voor jy ingaan, want daai witmense het ook geen skaamte nie.

©Riaan Palmer

Read More

Julle kan nie bestuur nie!

Kyk, as daar een ding is waaroor ons almal kan saamstem, dan is dit die feit dat Pretorianers nie kan bestuur nie. Soos wat Magriet in haar Corsa Lite, Frikkie in sy Wildtrak en Bongani in sy taxi bestuur, is die feit dat ons almal nie daagliks in ‘n ongeluk is nie, niks anders as ‘n wonderwerk nie.

Nou, ek is glad geensins die beste bestuurder in die wêreld nie, maar my kilometers afgelê/ongelukke ratio is baie min, so dit tel vir iets. Ek moet erken my achilleshiel is parkering. Parallel parkering om presies te wees. Dit gaan gewoonlik so:
Sien 'n parkering op straat.
“Kyk al daai spasie! Jy kan die Titanic daar parallel parkeer!”
Probeer inkom met 283.78 bewegings. Ek eindig op dat dit lyk of ek probeer tonnel-parkeer het. "Fok dit!"
Ry weg en gaan soek 'n ordentlike parkering want karre is nie gemaak om dwars te parkeer nie! (En teen daai tyd is daar al 4 ander karre afgeskryf, 7 mense beseer, 3 in kritiese toestand en 8 vermis.)

In my Mini kan ek nog enige plek parkeer, maar as ek in Die Ander Een se SUV probeer parkeer, raak dinge bietjie van ‘n uitdaging. Want links staan daar ‘n Fortuner wydsbeen oor sy parkeerarea. Dié het mos bande op wat eintlik op ‘n myntrok moet wees, want die paaie is mos maar vreeslik sleg hier in die ooste... (Mans met oversized bakkies: ons weet almal dit is simbolies vir jou manlikheid. Maar dis nie hoe dit werk nie. As jy klein is, is jou klein. Sorry.) Regs staan daar weer ‘n BMW 318 wat lyk of die bestuurder probeer parallel parkeer het in die tonnel parkering. So eindig ek skeef soos ‘n krap se hol in die parkering. 5 minute later ry die bakkie en die BMW, en dit lyk of ek die een is wat soos my gat parkeer het. Natuurlik word die kar dan van al die windrigtings afgeneem en op Facebook gesit. Dankie, maar ek weet hoe lyk die kar, julle hoef nie foto’s van hom op Facebook te sit nie.

Ek kan niks sê oor taxi’s wat almal nie reeds weet nie. Wat ek net wil weet, vir wat is hulle so haastig?! Hy’s mos klaar by die werk! Ons probeer nog daar uitkom, dis hoekom óns haastig is! Hulle kan gerus bietjie kalmer wees. Dalk moet ons vir hulle CD’s met walvis klanke op aan hulle skenk?

Tydens spitsverkeer is daar mos maar altyd ‘n lang ry karre in die draai-baan en die verkeer in die reguit-ry-baan loop soos stroop. En ons wag almal geduldig vir ons beurt om te draai. Maar daar is mos altyd ‘n grot-otter wat Crocs dra wat in die reguit-ry-baan ry, en dan voor indruk om te draai. Luister nou mooi: Jy is nie slim of oulik nie. Jou bestemming is nie belangriker as enige iemand anders s’n nie. Jy weet natuurlik die hele string bestuurders agter jou vertel jou van “Jou Ma se miaau-miaau”? En die ouens wat toelaat dat daai bestuurders daar voor indruk – stop julle dit ook, toe!

Dan is daar natuurlik die flikkerlig kwessie. Ons weet almal BMW’s kom nie uit met flikkerligte nie, so ons verstaan dat julle graag sou wou wys wat julle volgende gaan doen, maar julle kan nie. Dalk moet julle begin om daai handseine te gebruik wat die fietsryers gebruik as hulle wil draai? Tot dan sit ons maar agter julle met opgehoude asems en wonder wat julle volgende beweging gaan wees.
Bestuurders van ander motorfabrikate: Julle het nie ‘n verskoning nie. Jy kan sien party bestuurders probeer darem. Dis nou daai wat die windscreen wipers aansit as daar nie eers ‘n wolkie in die lug is nie... Probeer bietjie harder.

Julle wetters wat bly oorry by ‘n kruising nadat ‘n lig geel en rooi oorgeslaan het: Fok julle. Ek probeer draai. Die lig is al amper weer rooi vir die ander kant, dan probeer ek nog regs draai, net oorlat julle sukkel om te verstaan wat beteken die geel en rooi lig nou eintlik. Gaan toets vir kleurblindheid as jy sukkel met die konsep.

Jou gevaarligte (hazards) gee jou nie toestemming om te doen wat jy wil nie. Weet julle hoeveel mense sien ons wat hulle gevaarligte aansit sodat hulle op hulle selfone kan praat!? Nee! En gepraat van selfone. Jy kry mos die dames wat hulle fone op “speakerphone” sit en dan meen dit is mos nou “handsfree”. Sug. Hoe stadig is daai tor nou eintlik? Of jy nou jou foon gewoonweg teen jou oor hou of 5 sentimeter voor jou mond op speakerphone, daar is GEEN verskil nie.
Dis. Nie. Hands. Free. Nie.
Lees die woord mooi:. “Handsfree”. Die leidraad is in die woord! As jy nie Bluetooth in jou motor het nie, is dit tyd dat jy in jou sexy stem met pappie gaan praat dat hy vir jou koop! Want, Magriet, jy kan toe nou nie praat en bestuur gelyk nie; daai tor val af.
En verkeersirkels? Nou as jy paniek en verwarring in ‘n Mpumalanger se oë wil sien, dan sit jy nou ‘n verkeersirkel in sy pad. Siestog. Mens sou sweer dis hoërgraad werk.

Sug. Ander mense se kinders darem...

Maar dis hoekom ek ‘n nice kar ry. Sodat ek my rit kan geniet en rustig kan wees en vergeet van al die poelpetaters op die pad. Lekker musiek en ek karaoke heerlik saam, al moet ek nou die lirieke opmaak soos wat ons gaan.

Nou en dan moet daar iemand saamry, wat my vreeslik ontsenu want hulle ken nooit die reëls nie... Laat ek verduidelik:
 
Ek bestuur. Al die knoppies is onder mý beheer. Dit beteken jy raak nie aan die radio, aircon of enige knoppie waaroor jy moontlik kan wonder nie. Jy vlieg mos nie op ‘n Kulula vliegtuig, stap die kajuit in en begin knoppies druk nie. Die kaptein sal mos die Boeing net daar aftrek en jou uitskop. Dieselfde storie in my kar. Ek’s die kaptein. Jy’s die passasier. Jy kan versoeke aan die lugwaardin rig en sy sal vir my vra, dan sal ek daaroor dink.

Jy sit nie jou voete op my dashboard nie. Lyk my kar dalk vir jou soos Mangwanani spa? Jy’t in elk geval stink voete en voetskimmel. Sies man.

Jy kan water in my kar drink. En dis al. Ook net as dit in ‘n goed verseëlde sippy-cup-tipe houer is. Jy bring nie ‘n garage pie in ‘n 5 meter radius van my kar nie. Actually, niks wat moontlik per ongeluk ‘n krummel kan maak nie!

Jy is welkom om vingertaal met ander mense op die pad te praat, maar net as hulle karre stadiger is as myne en dit lyk of hulle nie vuurwapens by hulle het nie.

Jy is ook welkom om kommentaar te lewer oor enige iemand se bestuursvermoë. Behalwe myne. Ek wil nie hoor “draai hier...”, “Wat van...”, “ry bietjie stadiger...” of “moenie...” nie. As ek jou opinie wou gehad het, sou ek dit vir jou gegee het. Ek weet waarnatoe ek op pad is. As ek nie weet nie, dan vra ek vir die meisietjie wat in die radio bly. As sy nie weet nie dan vra ek die meisietjie wat in die Google bly. As sy nie weet nie, dan maak ons almal net asof ek weet wat ek doen. Maak nie saak hoe graag jy wil sê “I told you so” nie. Ek stop nét daar en jy slaan plakkie verder...

So, as daar ‘n Mini verby jou jaag – kyk uit vir ‘n vinger. Dit sal ek wees wat die universele Pretoria-padgroet gegee het. Glimlag maar net en waai.

Veilig ry! 😉 
©Riaan Palmer

Read More