Die Fortuner Tannie post veroorsaak 'n baba otter

En daar gaan my gebabbel oor die Fortuner tannies "groot". Posts word ge-share en daar word ge-comment. DANKIE! Aan elkeen wat share en comment en saam praat!!!
Dis awesome. 
Niks lekkerder as jy sien hoe dit die wêreld ingestuur word en almal lag, comment en deel saam stories nie. Honderde shares op Facebook, meer comments en likes as wat ek kan tel en meer as 10,000 views hier op die blog. My foon het skoon hoofpyn van al die harde werk om my te vertel van die notifications. Het ek al genoem dis awesome? Wel, dit is. 

Ek weet, ek weet – ek klink bietjie soos ‘n tiener meisie wat opgewonde raak oor sy 10 Facebook likes gekry het op haar nuutste selfie...

“Word bietjie groot, Riaan.”

Not likely. 
My stories is soos my kinders wat ek die wêreld instuur. Jy is trots op hulle en hoop hulle doen goed. Skryf ‘n liedjieskrywer liedjies wat niemand moet luister nie? Verf ‘n kunstenaar ‘n painting wat niemand mag sien nie? Nee, dis daar vir almal om te geniet. Al verskil is, myne kos niemand ‘n enkele sent nie.Ek is nie mooi of vinnig of sterk of het 'n mooi stem nie - dis al wat ek het...

Ek is ook absoluut stomgeslaan oor hoe lekker al die Fortuner eienaars saam lag en spot. Julle rock!

(Behalwe een suur gat Oom Martin wat meen “Klink vir my maar na 'n baie verveelde huisvrou(man) se geweeklaag oor die lewe hul so stief behandel” en voel ek moet bietjie lag vir ‘n slag. Ja, practice what you preach, Oom, en haal die suurlemoen uit jou se mond – as dit is waar hy sit...)

En ek dink ek het tannie Louise se gevoelense seergemaak... "Klink vir my na jaloesie Ag siestog!"

MAAR...

(Natuurlik is daar ‘n maar – het jy nou regtig gedink daar gaan nie vandag ge-moan word nie?)

Dit is bietjie langer as ‘n week terug wat ek my gemoedsbekakking gehad het oor mense wat my goete steel. Ek skryf ure lank aan ‘n stukkie, deel dit en een of ander horrelrug, boktietsuiger kom verby, copy en paste my ou skrywe na ‘n ander bladsy toe en maak asof hulle dit geskryf het. Ek verstaan nie hoe mense dink dis OK nie? 

Sê nou maar jy doen ‘n finansiële jaarverslag by die werk - jy is baie chuffed met jou harde werk en jy wys dit Dikgat Gert in die cubicle langsaan. Terwyl jy gou badkamer toe hol, Tipex Dikgat Gert jou naam van die verslag af, skryf sy eie naam daarop en vat dit vir die baas. 

Die baas sê “Wel gedaan Dikgat Gert! Goeie werk! Vat die res van die middag af!” 

Hoe gaan jy voel? Huh? Toe? Nou hoe is dit anders as om my werk te copy en paste en te maak asof jy dit geskryf het? En soos ek gesê het, kry ek nie ‘n dooie sent uit my blog of Facebook posts nie. Al wat ek daaruit kry is die satisfaksie om mense se reaksies te sien. 

(En ek sal eendag ‘n ‘n boekie of twee wil laat druk, so dit sal so ou klein bietjie help as mense my naam ken.) 

Dis al wat ek wil hê.

Maar, nee. Hulle steur hulle nie eers aan my dreigement dat ek gaan begin videos maak terwyl ek in my kar sit nie...

So laat weet iemand my, my post is ge-copy en paste na ‘n ander groep toe. (Dankie aan die loyal fans! Julle is my favouriteste!) 

Kraam ek toe mos nou ‘n baba otter. (Die pragtigste dingetjie, maar wie de moer moet hom nou grootmaak?) 

Fok dit. 

Ek stuur vir die tannie ‘n Facebook boodskap – vreeslik apologeties, so asof dit my fout was – en vra of sy nie net my ou naampie bo-aan skryf nie. Sy’s vreeslik jammer en maak dadelik so. No mess, no fuss. Ek het toe nou eintlik verniet ‘n ottertjie gebaar. 

Uit nuuskierigheid (OK, OK – seker verwaandheid) doen ek toe ‘n Facebook search om te sien of is my se post nog elders. Sowaar. Nog iemand wat dit op ‘n ander groep gaan copy en paste het. 

Nee, ek weet mos nou hoe om dit te hanteer en stuur weer ‘n apologetiese boodskappie aan hom en vra of hy nie die post bietjie wil edit nie. Uhuh – die keer word daar teëgestribbel. Hy het mos ‘n link ingesit na my blog toe... 

Sug. 

Nietemin, edit hy die post en skrywe my se naam in groot letters bo-aan sy post met sulke rooi uitroeptekens en vraagtekens. Passive aggressive much? Los dit daar, maar sy laaste boodskap aan my, is my pot se deksel... “In die toekoms maak net seker jy skryf dit self indien jy so iets post op Facebook.”

Stomgeslaan... Duidelik is die ironie totaal verlore op die een. Ek sê maar net, ja, ek skryf my eie goed, en beweeg kopskuttend aan met my lewe.

Iets anders wat vir my nogal weird is, is al die Friend Requests... Elke keer as een van my skrywe gewild is en die land ingestuur word, dan word ek oorval met die friend requests op Facebook. Oor die jare heen het ek al die friend requests opgegaar – dink dis nou al ‘n duisend of wat. Te bang om te kyk... Het julle Ma’s julle nie geleer jy praat nie met vreemde mense nie? Dis in ons ingedril as kind! Jy praat nie met vreemde ooms nie. Jy vat ook nie sweets by hulle nie. Jy klim ook nie in hulle shady bakkies nie. (Apparently was dit OK om met vreemde tannies te praat?)

Ja, jy is doodreg. My kop vat mos nou nie lekker nie. Twee paragrawe terug bitch en moan ek dat my naam moet orals staan, soos ‘n dom-astrant, kammakastige Hollywood ster. (Wat 'n narsis!) En nou wil ek nie hê mense moet Facebook maatjies met my wees nie...? Defok?

Ja... ek gaan seker my strategie moet bedink. Die probleem is net, hoe weet ek een van die Friend Requests is nie van ‘n Fortuner Tannie wat wil uitfigure waar ek bly nie? Wag sy dalk more voor my hek in haar ‘tuna met haar gym buddies? Nee, fok dit. My privaat lewe en die mense wat na my is, moet maar privaat bly. Ek gaan myself mos nooit vergewe as een van my familielede moet deurloop onder ‘n Yoga-move van ‘n Fortuner tannie nie... 

Riaan Palmer